บอกตัวเองไม่รู้เท่าไร
เจ็บซ้ำๆ ไม่รู้ทำไม
แค่เธอพูดคำทักทายใจละลาย
หนีไปอยู่กับเธออีกแล้ว
บอกไม่คิดอะไร
ปากบอกพอตรงข้ามหัวใจ
ไอ้ความเข้มแข็งหายไป
เพียงแค่ไลน์เธอทักมา
เธอคงมองว่าตัวฉันน่ะเป็นผู้ชายที่แสนดี
ไม่ได้หวังให้ยืนข้างกายเธอสักที
ความรู้สึกต่างกัน ฉันไม่ใช่คนนั้น
ยิ่งพยายามใกล้เท่าไหร่มันยิ่งไกลห่าง
รู้ว่าดีต่อใจแต่คงไม่ไหวเสียน้ำตา
คงไม่พร้อมยอมเข้าใจมันง่ายกว่า
พอเถอะนะสมควรหยุดสักที
ต้องเจ็บแบบนี้กี่ครั้ง
ต้องร้อยพันครั้ง
ใช่ไหมใจจึงจะจำ
ไม่วนไปรักเธออีก
ต้องปลอบตัวเองซ้ำๆ
ต้องเจ็บแบบเดิมอยู่อย่างนั้น
วนไปแบบนั้นเพราะรักเธอ
ช่วยตอบกันให้หายข้องใจ
เพื่อนพี่น้องหรือว่าอะไร
ข้อความที่เธอทักมาโทรเข้ามา
มากเกินกว่าใครๆ ทั้งนั้น
เธอไม่คิดอะไร
แค่ขำๆ อย่าคิดไปไกล
พูดจาไม่เคยสนใจ
แต่คนที่ฟังตายทั้งเป็น
ทำอะไรว่างอยู่ไหม
คุยได้ไหมที่ถามฉันทุกวัน
จะไม่ตอบเธอคงทนไม่ไหว
ก็ใจฉันไหวหวั่น
(ห้ามไม่ให้คิด หัวใจไม่ฟังสักนิด)
ฉันโบกธงความอ่อนแอแพ้ทุกๆ ทาง
เพราะรอยยิ้มสะกดใจยอมแล้วทุกอย่าง
(ช้ำให้พอจนหัวใจมันด้านชา)
ก็วนไปรักเธออีกทุกที
ต้องเจ็บแบบนี้กี่ครั้ง
ต้องร้อยพันครั้ง
ใช่ไหมใจจึงจะจำ
ไม่วนไปรักเธออีก
ต้องปลอบตัวเองซ้ำๆ
ต้องเจ็บแบบเดิมอยู่อย่างนั้น
วนไปแบบนั้นเพราะรักเธอ
พอเถอะนะสมควรหยุดสักที
ต้องเจ็บแบบนี้กี่ครั้ง
ต้องร้อยพันครั้ง
ใช่ไหมใจจึงจะจำ
ไม่วนไปรักเธออีก
ต้องปลอบตัวเองซ้ำๆ
ต้องเจ็บแบบเดิมอยู่อย่างนั้น
วนไปแบบนั้นเพราะรักเธอ